Szukaj

Publikacje

DECYZJA ZOBOWIĄZUJĄCA – WYJAŚNIENIA PREZESA UOKIK

Na podstawie ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. 2007, Nr 50, poz. 331 ze zm.), (dalej jako „Ustawa”), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może wydać decyzję zobowiązującą, która stanowi polubowne zakończenie postępowania toczącego się przed Prezesem UOKiK w sprawie praktyk ograniczających konkurencję oraz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Po wszczęciu postępowania, przedsiębiorca, na podstawie art. 12 lub art. 28 Ustawy, ma możliwość zaproponowania zobowiązania, którego realizacja umożliwi wyeliminowanie praktyki lub jej skutków, a Prezes UOKiK, po analizie propozycji, może nałożyć obowiązek wykonania tego zobowiązania (w drodze decyzji administracyjnej). Wydanie decyzji zobowiązującej następuje w ramach uznania administracyjnego (nie stanowi więc obowiązku Prezesa UOKiK).

Decyzja zobowiązująca pozwala na szybsze zakończenie postępowania i związane z tym oszczędności finansowe oraz wyeliminowanie wysiłków, które musiałyby się wiązać z dalszym prowadzeniem sprawy. Przede wszystkim zaś, przedsiębiorca unika w ten sposób ewentualnej kary pieniężnej nakładanej przez Prezesa UOKiK w razie stwierdzenia stosowania przez przedsiębiorcę praktyk ograniczających konkurencję albo praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.

W celu zwiększenia przejrzystości stosowania przepisów Ustawy oraz przedstawienia jednolitych zasad postępowania w przedmiocie wydania decyzji zobowiązującej, Prezes UOKiK opublikował na stronie internetowej UOKiK projekt wyjaśnień w wyżej wymienionej sprawie. Chociaż wyjaśnienia nie mają charakteru prawnie wiążącego, Prezes UOKiK zapewnił, że będzie stosował zasady postępowania wskazane w tym dokumencie.

Zgodnie z art. 12 oraz art. 28 Ustawy, wydanie decyzji możliwe jest w przypadku łącznego spełnienia dwóch przesłanek: po pierwsze uprawdopodobnienia w toku postępowania, że naruszono zakazy określone w Ustawie lub Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, po drugie zobowiązania się przez przedsiębiorcę do podjęcia działań zapobiegających naruszeniom lub zaniechania określonych działań.