Dzięki obecności Polski w Unii Europejskiej, rodzimi przedsiębiorcy mają możliwość korzystania z interesującej formy ochrony własnych znaków towarowych. Wspólnotowe znaki towarowe („WZT”), bo o nich mowa, charakteryzują się istotnymi z punktu widzenia przedsiębiorców cechami. Przede wszystkim przyznają one uprawnionemu właścicielowi znaku wyłączne prawo do jego używania, przy jednoczesnym zakazie używania takiego znaku przez osoby trzecie. Zakres ochrony rozciąga się na terytorium całej Unii Europejskiej.
Szczegółowe normy dotyczące wspólnotowego znaku towarowego zawarte są w rozporządzeniu Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 roku w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.
Wspólnotowe znaki towarowe rejestruje się w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), mającego siedzibę w Alicante, przy czym w przypadku naruszenia prawa do WZT przez podmiot trzeci, uprawniony będzie mógł dochodzić roszczeń jedynie przed sądem krajowym – Sądem Okręgowym w Warszawie – Sądem Wspólnotowych Znaków Towarowych i Wzorów Przemysłowych.
Wspólnotowy znak towarowy może składać się z jakiegokolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej, w szczególności z wyrazów (łącznie z nazwiskami), rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Przyznanie ochrony WZT oznacza, że uprawniony uzyskuje wyłączne prawo korzystania ze znaku w obrocie gospodarczym na terytorium Unii Europejskiej. Uprawniony może zakazać osobom trzecim, które nie posiadają jego zgody: umieszczania oznaczenia na towarach lub na ich opakowaniach, oferowania towarów, wprowadzania ich do obrotu lub ich magazynowania pod takim oznaczeniem, importu lub eksportu towarów pod takim oznaczeniem, używania znaku w dokumentach handlowych i w reklamie.
Dodać należy, że ochrona zapewniana przez WZT jest skuteczna nie tylko w przypadku, gdy podmiot trzeci narusza uprawnienia właściciela WZT poprzez posługiwanie się znakiem towarowym identycznym z WZT, lecz również, gdy używa znaków jedynie podobnych w odniesieniu do towarów identycznych/podobnych do towarów uprawnionych.
Czas trwania ochrony prawa do znaku towarowego wynikającego z rejestracji WZT wynosi 10 lat. Okres ten może zostać przedłużony na kolejne dziesięcioletnie okresy. Właściciel znaku towarowego ma obowiązek rzeczywistego używania go przez okres pięciu lat od zarejestrowania jego znaku towarowego. W przeciwnym wypadku uprawniony może stracić uprawnienia ochronne wynikające z WZT. Zgodnie z Rozporządzeniem, prawa wynikające z WZT są prawami zbywalnymi i mogą zostać np. obciążone zastawem zgodnie z przepisami prawa krajowego.
Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego do rejestracji może być dokonane zarówno bezpośrednio w Urzędzie OHIM w Alicante, jak i za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP, który zobowiązany jest do jego przekazania do Urzędu OHIM. Zgłoszenie złożone w Urzędzie Patentowym
RP wywołuje taki sam skutek, jak gdyby zostało dokonane tego samego dnia w Urzędzie OHIM.
Jednakże w sytuacji, gdy zgłoszenie zostanie przekazane przez Urząd Patentowy RP po upływie dwóch miesięcy od daty jego otrzymania, uznaje się, że zostało ono dokonane z datą, w której wpłynęło do Urzędu OHIM. Podczas procedury rejestracji dokładnie sprawdzane jest czy taki sam lub podobny znak towarowy nie jest już przedmiotem ochrony. Skuteczna rejestracja WZT daje uprawnionemu prawo do ochrony znaku towarowego we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Koszt uzyskania ochrony WZT jest niższy od kosztu, który musiałby ponieść uprawniony, gdyby chciał uzyskać prawa do ochrony swego znaku towarowego w poszczególnych państwach zgodnie z przepisami tych państw.
W obliczu ciągłego zwiększania się eksportu polskich produktów na rynki europejskie warto zastanowić się nad uzyskaniem skutecznej i niedrogiej ochrony własnych znaków towarowych na całym, zjednoczonym rynku Starego Świata.