Przedsiębiorcy dokonują każdego dnia szeregu
transakcji handlowych i płatności związanych z
prowadzeniem działalności gospodarczej. Część
z nich dokonywana jest w formie gotówkowej,
ale ze względu na uwarunkowania prawne,
przeważająca większość płatności musi być
dokonywana za pośrednictwem rachunków
bankowych.
Zgodnie z aktualnie obowiązującym brzmieniem
art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o
swobodzie
działalności
gospodarczej,
przedsiębiorcy zobowiązania są do dokonywania
i przyjmowania płatności związanych z
wykonywaną działalnością gospodarczą za
pośrednictwem rachunku bankowego w każdym
przypadku, gdy stroną transakcji, z której
wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz
gdy jednorazowa wartość transakcji, bez
względu na liczbę wynikających z niej płatności,
przekracza równowartość 15.000 euro.
Należy mieć na uwadze, że wskazane przesłanki
muszą zostać spełnione kumulatywnie, co
oznacza, że powyższy przepis nie będzie miał
zastosowania na przykład w sytuacjach, w
których wartość płatność dokonywanej na rzecz
przedsiębiorcy
będzie
przekraczała
równowartość
15.000
euro,
ale
będzie
dokonywana
przez
osobę
fizyczną
nieprowadzącą działalność gospodarczej lub w
przypadku,
gdy
transakcja
będzie przeprowadzana
pomiędzy
dwoma
przedsiębiorcami, ale jej wartość nie przekroczy
wskazanego limitu.
Powyższa regulacja została zmieniona ustawą z
dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych,
ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej („ustawa zmieniająca”). Zgodnie z
wprowadzonymi zmianami, obniżeniu do kwoty
15.000 zł uległ limit płatności, które będą mogły
być dokonywane w formie gotówkowej.
Wartości transakcji dokonywanych w walutach
obcych będą przeliczane na złote według kursu
średniego walut obcych ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia
roboczego poprzedzającego dzień dokonania
transakcji.
Zarówno w dotychczasowej jak i zmienionej
treści ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej nie przewidziano sankcji za
niedopełnienie
obowiązku
dokonywania
wskazanych
płatności
za
pośrednictwem
rachunku bankowego. Ustawa zmieniająca
wprowadziła jednak dodatkowe zapisy, mające
na celu zniechęcenie przedsiębiorców do
dokonywania transakcji w formie gotówkowej,
do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy
z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
od osób prawnych. W myśl dodanego w obu
ustawach art. 15d, podatnicy nie będą mogli
zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów
kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca
transakcji została dokonana bez pośrednictwa
rachunku płatniczego.
Celem wprowadzenia przedmiotowych zmian
jest zwiększenie pewności i przejrzystości
obrotu gospodarczego oraz wprowadzenie
utrudnień dla przedsiębiorców uchylających się
od
obowiązków
podatkowych.
Ponadto
wprowadzone rozwiązania wpisują się w
występującą w krajach Unii Europejskiej
tendencję do obniżania maksymalnych progów
kwotowych dla płatności gotówkowych. Podobne
rozwiązania wprowadzono już m.in. we Francji,
Portugalii, Bułgarii czy na Węgrzech.
Ustawa zmieniająca wchodzi w życie w dniu 1
stycznia 2017 r., jednakże do transakcji
zawartych przed dniem jej wejścia w życie
zastosowanie w dalszym ciągu będzie miał limit
15.000 euro.
MILLER, CANFIELD,
W. BABICKI, A. CHEŁCHOWSKI I WSPÓLNICY SP.K.
ul. Batorego 28-32
81-366 Gdynia
Tel. +48 58 782-0050
Fax +48 58 782-0060
gdynia@pl.millercanfield.com
ul. Nowogrodzka 11
00-513 Warszawa
Tel. +48 22 447-4300
Fax +48 22 447-4301
warszawa@pl.millercanfield.com
ul. Skarbowców 23a
53-125 Wrocław
Tel. +48 71 780-3100
Fax +48 71 780-3101
wroclaw@pl.millercanfield.com
Zastrzeżenie: Niniejsza publikacja została przygotowana dla klientów i współpracowników kancelarii Miller Canfield. Ma ona na celu jedynie
przedstawienie streszczenia niektórych wydarzeń prawnych z wybranych dziedzin prawa. Z tego powodu informacje zawarte w niniejszej publikacji nie
powinny stanowić podstawy do podjęcia jakiejkolwiek decyzji dotyczącej określonego kierunku działania. Informacje te nie mogą też być traktowane
jako porada prawna ani nie zastępują szczegółowej opinii prawnej w konkretnej sprawie. W każdym przypadku należy skorzystać z usług doradców
prawnych w celu weryfikacji, czy odpowiednie przepisy prawa mają zastosowanie do określonej sytuacji.