W języku prawniczym firma to inaczej oznaczenie
przedsiębiorcy. Podstawowe zasady tworzenia firmy,
wskazują przepisy Kodeksu cywilnego (dalej „k.c.”)
oraz Kodeksu spółek handlowych (dalej „k.s.h.”).
Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko,
natomiast firmą osoby prawnej – jej nazwa. Oprócz
podstawowych danych wyznaczonych przez
przepisy, firma może zawierać również inne
oznaczenia fakultatywne, jak choćby zakres
działalności, miejsce jej wykonywania czy
pseudonim. Granice wyznacza przede wszystkim
zasada prawdziwości: firma powinna dostatecznie
odróżniać się od firm innych przedsiębiorców i nie
wprowadzać w błąd, w szczególności, co do osoby
przedsiębiorcy, przedmiotu i miejsca jego
działalności czy źródeł zaopatrzenia. Działanie takie jest bowiem czynem nieuczciwej konkurencji, na
podstawie art. 5 Ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Z założenia, zamieszczenie w firmie nazwiska osoby
trzeciej będzie naruszało powyższe zasady. Niemniej
jednak art. 439 § 1 k.c. stanowi, że przedsiębiorca
może upoważnić innego przedsiębiorcę do
korzystania ze swej firmy, jeżeli nie wprowadza to w
błąd. Warto zaznaczyć, że nie mamy tutaj do
czynienia ze zbyciem firmy, ponieważ nie jest to
dopuszczalne, a zawarcie podobnej umowy jest
bezwarunkowo nieważne. Takie upoważnienie daje
możliwość wykorzystania wypracowanej pozycji na
rynku i reputacji danego przedsiębiorcy, co daje
większe możliwości odniesienia sukcesu przez
początkującego przedsiębiorcę. Jako przykład można
wskazać umowę franchasingu, na podstawie której
franczyzodawca
daje
poszczególnym
franczyzobiorcom prawo i jednocześnie nakłada
obowiązek prowadzenia działalności zgodnie ze
wskazanymi przez niego zasadami. Między innymi
upoważnia ich też do korzystania ze swojej firmy.
Jak stanowi art. 438 § 1 k.c. w przypadku utraty
członkostwa przez wspólnika, którego nazwisko
było umieszczone w firmie, spółka może zachować
w swej firmie jego nazwisko tylko za wyrażoną na
piśmie zgodą, a w razie jego śmierci – za zgodą jego
małżonka i dzieci. Wymóg formy pisemnej został tu
zastrzeżony
dla
celów
dowodowych
(ad
probationem). Ustępujący wspólnik może, lecz nie
musi, udzielić takiego zezwolenia. Jest to jego
uprawnienie o charakterze osobistym, a pozostali
wspólnicy oraz spółka nie mogą dochodzić na
drodze sądowej udzielenia takiej zgody. W podobnej
sytuacji jest przedsiębiorca przejmujący prowadzenie
danej działalności na podstawie np. umowy
sprzedaży, ponieważ zgodnie z art. 438 § 2 k.c.
obowiązek uzyskania zezwolenia stosuje się
odpowiednio
w
wypadku
kontynuowania
działalności gospodarczej osoby fizycznej przez inną
osobę fizyczną będącą jej następcą prawnym.
Należy także pamiętać o zasadach kształtowania
firmy osoby fizycznej, jeżeli dochodzi do przejęcia
prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to,
że aby nie wprowadzić w błąd innych podmiotów, w
firmie musi zostać odpowiednio oznaczone, kto jest
przedsiębiorcą aktualnie prowadzącym działalność,
natomiast nazwisko poprzednika może być
wkomponowane
w
brzmienie
firmy
jako wspomniany element fakultatywny.
Jak wskazują przepisy, nabycie prawa do firmy
innego przedsiębiorcy jest możliwe, pod pewnymi
warunkami. Ma to na celu zapewnienie
bezpieczeństwa podmiotom działającym na rynku
oraz konsumentom.
MILLER, CANFIELD,
W. BABICKI, A. CHEŁCHOWSKI I WSPÓLNICY SP.K.
ul. Batorego 28-32
81-366 Gdynia
Tel. +48 58 782-0050
Fax +48 58 782-0060
gdynia@pl.millercanfield.com
ul. Nowogrodzka 11
00-513 Warszawa
Tel. +48 22 447-4300
Fax +48 22 447-4301
warszawa@pl.millercanfield.com
ul. Skarbowców 23a
53-125 Wrocław
Tel. +48 71 780-3100
Fax +48 71 780-3101
wroclaw@pl.millercanfield.com
Zastrzeżenie: Niniejsza publikacja została przygotowana dla klientów i współpracowników kancelarii Miller Canfield. Ma ona na celu jedynie
przedstawienie streszczenia niektórych wydarzeń prawnych z wybranych dziedzin prawa. Z tego powodu informacje zawarte w niniejszej
publikacji nie powinny stanowić podstawy do podjęcia jakiejkolwiek decyzji dotyczącej określonego kierunku działania. Informacje te nie mogą też
być traktowane jako porada prawna ani nie zastępują szczegółowej opinii prawnej w konkretnej sprawie. W każdym przypadku należy skorzystać z
usług doradców prawnych w celu weryfikacji, czy odpowiednie przepisy prawa mają zastosowanie do określonej sytuacji.