Umowa sponsorska jest umową nienazwaną, co do
której nie ma właściwej regulacji w Kodeksie
cywilnym. Zawierana jest na zasadzie swobody
umów, tzn. strony zawierające umowę mogą ułożyć
stosunek prawny według swego uznania, byleby
jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości
(naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia
społecznego.
Głównymi
cechami
umowy
sponsorskiej są: konsensualność, odpłatność i
wzajemność.
Istotą umowy sponsorskiej jest przekazywanie
środków pieniężnych na rzecz sponsorowanego, w
zamian za wykonywanie przez niego określonych
usług o charakterze reklamowo-promocyjnym. Jej
źródeł można upatrywać w poszukiwaniu przez
przedsiębiorców nowych i alternatywnych kanałów
promocji swoich działalności. Niewątpliwą zaletą
zawierania umów sponsorskich jest dotarcie do
nowych kręgów klientów, niejednokrotnie bardzo
silnie związanych z osobą sponsorowanego, dlatego
tak
istotny
jest
właściwy
dobór
osoby
sponsorowanej. Wydaje się, że najlepszym
rozwiązaniem dla przedsiębiorcy jest zawarcie
umowy z osobą, której aktywność jest blisko
związana z formą działalności przedsiębiorcy.
Jednakże gdy takiej zależności nie ma, korzyścią
zawarcia umowy sponsorskiej może być dotarcie do
nowych rynków, co może skutkować pozyskaniem
nowych klientów, a w najgorszym wypadku oceną,
jak dana grupa podmiotów reaguje na produkty lub
usługi oferowane przez przedsiębiorcę. Należy
jednakże uważać, aby działania reklamowe
kierowane było do potencjalnie nieograniczonego
adresata. W przeciwnym przypadku istnieje ryzyko
zarzutu pozorności reklamy, która skierowana jest
do podmiotów, które nie mogą być nabywcami
usług lub towarów.
Z punktu widzenia przedsiębiorcy istotny jest nie
tylko fakt zakupu usługi promocyjnej, ale także możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na
reklamę jako kosztu uzyskania przychodu.
Powszechnie przyjęte jest, że wydatki tego rodzaju
mają na celu kształtowanie popytu na dane towary
lub usługi przedsiębiorcy, bądź na promowanie
marki poprzez zachęcenie jak największej liczby
potencjalnych klientów do nabywania towarów i
usług od danego przedsiębiorcy.
Z ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy
z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15
lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych
wynika,
że
kosztami
uzyskania
przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia
przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia
źródła przychodów (z pewnymi wyjątkami, które
jednak nie dotyczą reklamy i promocji). Należy
pamiętać, by przy potrącaniu wydatków na
sponsoring należycie je udokumentować. Aby taki
koszt nie został uznany za pozorny, oprócz faktury
VAT warto zadbać o dodatkową dokumentację
potwierdzającą, że usługa reklamowania została
rzeczywiście wykonana. Taką dokumentację może
stanowić np. dokumentacja fotograficzna, wideo,
artykuły prasowe dotyczące akcji promocyjnej, itp.
– wszystko to, co stanowi dowód realności umowy.
Ważne jest również, aby świadczenia stron umowy
były ekwiwalentne, tj. aby świadczenie pieniężne
było adekwatne do rozmiaru wykonanej umowy
sponsorskiej, ponieważ tylko w takim wypadku
można mówić o odpłatnym nabyciu usługi i co za
tym idzie zaliczenia takiego wydatku jako kosztu
uzyskania
przychodu.
W
przypadku
braku
ekwiwalentności wynagrodzenia do świadczonej
usługi, może dojść do sytuacji, w której
wynagrodzenie przewyższające rzeczywistą wartość
wykonanej usługi zakwalifikowane zostanie jako
darowizna, która nie może być zakwalifikowana
jako koszt uzyskania przychodu.
MILLER, CANFIELD,
W. BABICKI, A. CHEŁCHOWSKI I WSPÓLNICY SP.K.
ul. Batorego 28-32
81-366 Gdynia
Tel. +48 58 782-0050
Fax +48 58 782-0060
gdynia@pl.millercanfield.com
ul. Nowogrodzka 11
00-513 Warszawa
Tel. +48 22 447-4300
Fax +48 22 447-4301
warszawa@pl.millercanfield.com
ul. Skarbowców 23a
53-125 Wrocław
Tel. +48 71 780-3100
Fax +48 71 780-3101
wroclaw@pl.millercanfield.com
Zastrzeżenie: Niniejsza publikacja została przygotowana dla klientów i współpracowników kancelarii Miller Canfield. Ma ona na celu jedynie
przedstawienie streszczenia niektórych wydarzeń prawnych z wybranych dziedzin prawa. Z tego powodu informacje zawarte w niniejszej
publikacji nie powinny stanowić podstawy do podjęcia jakiejkolwiek decyzji dotyczącej określonego kierunku działania. Informacje te nie mogą
też być traktowane jako porada prawna ani nie zastępują szczegółowej opinii prawnej w konkretnej sprawie. W każdym przypadku należy
skorzystać z usług doradców prawnych w celu weryfikacji, czy odpowiednie przepisy prawa mają zastosowanie do określonej sytuacji.