Wyrokiem z dnia 19 listopada 2013 r. w sprawie o sygnaturze II OSK 2180/12 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że niezgodne z przepisani ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414 ze zm.) jest nakazanie inwestorowi wykupienia całości gruntów pod realizację planowanego przedsięwzięcia. W związku z tym ma on jedynie obowiązek przedstawić prawo do tej części nieruchomości, na której będzie realizowany jeden z etapów inwestycji.
W sprawie tej decyzja zatwierdzająca projekt II etapu inwestycji inwestora została zaskarżona przez właścicieli sąsiednich nieruchomości. Jak twierdzili, budowa znacznie ograniczy możliwości zabudowy ich działek, będących w obszarze działania planowanych robót. Do ich stanowiska przychylił się wojewoda, który uchylił decyzję twierdząc, że inwestor ma obowiązek złożyć we wniosku projekt całości planowanej inwestycji. W jego opinii, aby uzyskać pozwolenie, trzeba posiadać zatwierdzony projekt całej planowanej budowy.
Z tym stanowiskiem nie zgodził się zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny jak i Naczelny Sąd Administracyjny. Jak stwierdził Sąd, przedkładanie takiej dokumentacji już na początku nie jest konieczne, stałoby to bowiem w jawnej sprzeczności z przepisami ustawy- Prawo budowlane, która ma przecież ograniczać przeszkody w rozwoju budownictwa. Obowiązek udokumentowania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane dla całej inwestycji, już w momencie rozpoczynania prac nad pojedynczym etapem, uniemożliwiłby wielu inwestorom jej realizację. Oprócz tego pociągałoby to dla nich dużo większe ryzyko. Jednocześnie warto zauważyć, że z tych właśnie powodów zostało wprowadzone etapowanie robót budowlanych. Jak
stanowi art. 33 ust. 1 wspomnianej ustawy, pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego. W przypadku zamierzenia budowlanego obejmującego więcej niż jeden obiekt, pozwolenie na budowę może, na wniosek inwestora, dotyczyć wybranych obiektów lub zespołu obiektów, mogących samodzielnie funkcjonować zgodnie z ich przeznaczeniem. Jest to właśnie etapowanie budowy. Jak podkreśla się w orzecznictwie, sytuacja taka jest możliwa jedynie w przypadku, gdy obiekty po zrealizowaniu będą mogły samodzielnie funkcjonować. Natomiast art. 33 ust. 2 stanowi, że do pozwolenia na budowę należy dołączyć m.in. oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
Znaczenie dosłowne tego przepisu, takie jak przyjął wojewoda w umawianej sprawie, nie jest dopuszczalne. Przeciwnie, należy przez to rozumieć grunt pod budowę danego etapu, jeżeli w taki sposób inwestor podzielił przedsięwzięcie. Jak podkreślił Sąd, odmienne rozumienie tych przepisów prowadziłoby do znacznego ograniczenia możliwości inwestorów, zwiększenia ryzyka, a co za tym idzie – tworzyłoby to znaczne przeszkody w rozwoju budownictwa.